اکسید نیکل (II) دارای کاربردهای تخصصی متفاوت، از کاربرد شیمیایی که اکسید نیکل (II) نسبتا خالص برای کاربردهای خاص استفاده میشود تا کاربرد متالورژی است که از اکسید نیکل (II) عمدتا برای تولید آلیاژها استفاده میشود. اکسید نیکل (II) در سرامیک سازی برای تولید فیریت، فِریت (مواد بلورین قهوه اى مایل به قرمز حاوی یک فلز دو ارزشی مانند نیکل یا روى) و لعاب چینی (پرسلان) استفاده میشود. اکسید سینترشده برای تولید آلیاژهای فولادی نیکل استفاده میشود. اکسید نیکل (II) ماده تشکیل دهنده در باتری نیکل-آهن یا همان باتری ادیسون و نیز پیلهای سوختی است.

استنشاق طولانی مدت اکسید نیکل (II) به ریه ها آسیب میرساند، باعث ایجاد ضایعات و در برخی موارد سرطانها میشود. نیمه عمر محاسبه شده انحلال اکسید نیکل (II) در خون بیش از ۹۰ روز است. اکسید نیکل (II) برای مدت زمان طولانی در ریه ها باقی می ماند. در انسان، اکسید نیکل به عنوان یک سرطان زا دسته بندی میشود و خطر ابتلا به سرطان تنفسی را افزایش میدهد.

اکسید نیکل ممکن است باعث حساسیت پوستی، تحریک چشم، پوست و دستگاه تنفسی شود. ممکن است استنشاق اکسید نیکل باعث ایجاد سرطان شود و ارگانهای هدف ریه‌ها، دستگاه تنفسی، چشم و پوست هستند. در صورت استنشاق فرد را به هوای تازه منتقل و اگر نفس نمیکشد از تنفس مصنوعی و اگر تنفس دشوار است، از اکسیژن استفاده کنید. بلع اکسید نیکل باعث تحریک دستگاه گوارش همراه با حالت تهوع، استفراغ و اسهال میشود. در صورت بلع، استفراغ را القا نکنید. در صورت تماس با اکسید نیکل بلافاصله حداقل ۱۵ دقیقه چشمها و پوست را با آب فراوان بشویید، لباسها و کفشهای آلوده را دربیاورید و قبل از استفاده مجدد آنها را بشویید. در صورت ادامه تحریک به پزشک مراجعه کنید.